Democratie voor dieren
Boeken
In 1945, een paar decennia na de uitvinding van de knuffelbeer, verschijnt de film Bambi. Het verhaal over een klein hertje dat bejaagd wordt, raakt de kinderen. Twintig jaar later, als de Bambi-jeugd volwassen is, groeit de aanhang van de gematigde dierenbeweging en ontstaat in Groot-Brittannië een radicalere tak van de beweging. De jacht op de jagers wordt geopend.
In dit boek laat filosoof Erno Eskens zien dat ook Nederland het toneel is geworden van dieractivistisch geweld. Hij analyseert de motieven van de radicalen en laat zien hoe de overheid faalt bij de opsporing van deze geweldplegers. Volgens Eskens, zelf actief in de gematigde dierenbeweging, schieten de radicalen hun doel voorbij. Om rechten voor dieren af te dwingen is geen geweld nodig. Het idee van dierenrechten moet alleen beter worden uitgelegd. Als dat gebeurt, dan blijken dierenrechten eigenlijk heel normaal te zijn. Eigenlijk liggen ze al besloten in de grondbeginselen van onze democratie.
De pers over Democratie voor dieren
‘De overheid moet de rechten van dieren beter behartigen en dierextremisten veel harder aanpakken. Dat zegt filosoof Erno Eskens bij het uitkomen van zijn boek Democratie voor dieren. De schrijver deed uitvoerig onderzoek naar het ontstaan van de dierenrechtenbeweging.’
~ NOS-journaal 4 april 2009
‘Eskens gaat dus veel verder dan de Australische filosoof Peter Singer, wiens notie van speciesisme (discriminatie op basis van soort) veel dierenactivisme fundeert. Hij passeert activist Tom Regan en filosofe Martha Nussbaum, die de ‘levensagenda’ en uitingen van dieren willen respecteren, en laat rechtsfilosoof Paul Cliteur achter zich, die dieren alleen ‘afweerrechten ’ wil toekennen, waarmee ze gevrijwaard zouden zijn van fysiek misbruik. Eskens wil dieren álle rechten geven die mensen ook hebben, waarna ‘juridische Linnaeussen’ moeten bepalen welke rechten hun vervolgens weer ontnomen worden – omdat de dieren in kwestie er geen behoefte aan hebben, niet bij machte zijn ze te dragen, of omdat de belangen van de mens zwaarder wegen. Bij plagen mogen dieren gedood worden – na afweging van hun belangen tegen die van de mens. Solitaire dieren hebben geen behoefte aan het vergaderrecht. Zo zullen niet alleen de lichamelijke integriteit, maar ook de andere levensbehoeften van dieren beter gedekt zijn, betoogt Eskens – en zo zal er in elk geval beter over nagedacht worden.’
~ NRC, 6 maart 2009
‘Democratie voor Dieren is een radicale denkoefening: geef alle dieren dezelfde rechten als mensen en onttrek daaraan wat onzinnig is. Dat is wezenlijk anders dan mensen de plicht opleggen goed met dieren om te gaan, zegt Eskens, die als bestuurder verbonden is aan de stichting Dier & Recht.’
~ Dagblad De Pers, vrijdag 10 april 2009
Briefwisseling tussen Sjoerdje van Heerden en Meindert Fennema over Democratie voor dieren e.a. in De Groene Amsterdammer
Coen Simon over Democratie voor dieren en andere boeken
~ NRC 20 maart 2009
Opiniestukken
‘De activisten oppakken, de dieren rechten geven’
Opiniestuk in Trouw
van 4 april 2009
‘Geef het dier rechten’
Opiniestuk in de Volkskrant
van 11 april 2009
‘There is no justice, just us’
Analyse van rol overheid bij dierenextremisme in Justitiële Verkenningen
Download de PDF
‘De bivakmuts van radicale dierenactivist no.1’
Opiniestuk in Idee van de Hans van Mierlostichting
‘Passief burgerschap’
in If then is now (Felix Meritis)
Blogs
Interviews
Interview in Cursor
Debatten
Verslag van een debat in de serie Dwarse boeken in Groningen (4 okt 2009)
Kritiek in de Volkskrant van onbekende 88-jarige dierenbeschermer